Αρκετά χρόνια πριν κι όπως μας αρέσει να λέμε τα τελευταία δέκα - δεκαπέντε χρόνια, τον περασμένο αιώνα, υπήρχε ένας σπουδαίος υπουργός και γνωστό πολιτικό πρόσωπο.
Όμως, παρά την φήμη, τα πλούτη και την δύναμή του στην εξουσία, έτρεφε βαθύ σεβασμό στον πνευματικό του δάσκαλο, έναν μοναχό που επισκεπτότανε συχνά και στον οποίο πάντα συμπεριφερότανε με ευγένεια και ταπεινότητα.
Σε μια από τις επισκέψεις του, ρώτησε τον ασκητή φίλο του «σεβασμιότατε, τι είναι ο εγωισμός κατά την γνώμη σου;»
Αμέσως ο μοναχός κοκκίνισε από θυμό και είπε άγρια στον μαθητή του «τι ανόητη ερώτηση είναι αυτή;;!»
Ο Υπουργός έξαλλος τινάζεται ξαφνιασμένος από την αντίδραση του φίλου του και φανερά εκνευρισμένος βάζει τις φωνές επιτιθέμενος στον μοναχό....
- ''Πώς τολμάς να μου μιλάς μ' αυτό το ύφος... εμένα που σε επέλεξα... εμένα έναν υπουργό...''
Ο ασκητής μένει ατάραχος να κοιτά τον υπουργό...
- ''Σ' ακούω... λοιπόν... τι έχεις να μου πεις;'' συνεχίζει ο υπουργός.
Ο ασκητής παραμένει ήρεμος χωρίς να συμμερίζεται την έντονη αντίδραση του επισκέπτη, μόνο στο πρόσωπό του σχηματίζεται ένα αχνό χαμόγελο...
- «ΑΥΤΟ, εξοχότατε, αυτό είναι εγωισμός!».
Περισσότερες "Ιστορίες Ζεν"
Αν θα είμαστε μέσα ή έξω από τον κύκλο είναι στο χέρι μας
Όταν άρχισα να νοιώθω
Ο καθένας θα επιλέξει το δικό του δρόμο
Για να πετάξεις πρέπει να ξεδιπλώσεις τα φτερά σου
Μπορείς ν' αλλάξεις το πεπρωμένο ;
Δεν δοκίμασα ακόμα
Να είναι ζεστή η σοκολάτα
Εσύ ακόμα την κουβαλάς
Εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ
Όταν η απόσταση γίνεται πολύ μεγάλη
Μια ανόητη ερώτηση
Αν κυνηγήσεις δυο λαγούς δεν θα πιάσεις κανέναν
Neo Perasma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου