Σάββατο 11 Απριλίου 2015

Αν καταφέρεις να γίνεις λίμνη...



Σοφός ο γέροντας... Διψασμένος και άπληστος για γνώση ο μαθητής, πολλές φορές με έπαρση και επιμονή. Παράπονα... Παράπονα... Για τη ζωή, τις δυσκολίες της και τις στενοχώριες. 
Ο σοφός γέροντας έχει αρχίσει να βαριέται να ακούει τον μαθητή του να παραπονιέται συνεχώς και τι δάσκαλος  θα ήταν αν δεν του μάθαινε... δεν του έδειχνε....
Μια μέρα τον στέλνει με εντολή να του φέρει λίγο αλάτι.

Ο μαθητής γυρνάει πίσω έχοντας εκτελέσει ακριβώς ότι του ζητήθηκε και με περιέργεια περιμένει να δει ποια θα είναι η συνέχεια.  
Ο δάσκαλός του υποδεικνύει να ρίξει μια γερή δόση αλατιού σε ένα ποτήρι και μετά να το πιει. Ο μαθητής υπακούει.

«Τι γεύση έχει;» ρωτάει ο δάσκαλος μόλις ο νεαρός το πίνει
«Πικρή» λέει ο μαθητής.

Τότε ο δάσκαλος λέει στο νεαρό να πάρει όλο το υπόλοιπο αλάτι και να το ρίξει στην κοντινότερη λίμνη. Ο μαθητής κάνει ότι του λέει. 


«Τώρα»  του λέει ο δάσκαλος «δοκίμασε πάλι...» 

Ο μαθητής γεμίζει το ποτήρι του πάλι αλλά από το αλατισμένο νερό της λίμνης αυτή τη φορά.

«Πώς είναι η γεύση τώρα;» ρωτάει τον μαθητή
«Γεύση φρεσκάδας» απαντάει εκείνος.
«Το αλάτι το ένοιωσες καθόλου;» ρώτησε ο δάσκαλος.
«Όχι» απάντησε ο νέος.

Ο δάσκαλος πιάνει τα χέρια του μαθητή και του λέει:

«Ο πόνος στη ζωή μας είναι σαν το καθαρό αλάτι. Η ποσότητα του πόνου παραμένει η ίδια. Όμως η ποσότητα της πίκρας που δοκιμάζουμε, εξαρτάται κάθε φορά από το δοχείο μέσα στο οποίο βάζουμε τον πόνο.
Έτσι, το μόνο πράγμα που έχεις να κάνεις όταν υποφέρεις είναι να διευρύνεις την αίσθηση των πραγμάτων…

Πάψε να είσαι το ποτήρι.
Γίνε η λίμνη!
»


Διαβάστε κι άλλες "Ιστορίες Ζεν"


Περιπλανώμενοι στην αγορά χάνουμε το χρόνο μας
Μια βροχερή μέρα  
Πόσο καιρό χρειάζομαι προς τη φώτιση
Η ανώτερη άγνοια
Το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο
Απέναντι στο θάνατο τι είναι πραγματικά σημαντικό
Όταν έχω ανάγκη να δω το κακό του άλλου
Όταν μπορείς να μην είσαι ποτέ φτωχός
Η αναμονή της ανάποδης κούπας
Ένας τόσο καλά κρυμμένος θησαυρός
  Neo Perasma  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου